The Greater than great dinner :)

tiba2 hari ni rajin pulak nk post entry kedua....(jarang berlaku...hmmm....;p)

kenapa tiba2 nk tulis??? ye, sy sedang bersms dgn suami sy....hari ni kami xleh lunch sama2 (sedikit frust kat situ)....tp tak pe, suami kata dia akan blk awal hari ni..harapnya la...yg sy nk tulis kat sini, sy ckp kat suami sy "hari ni sy teringin sgt nk mkn tom yam + kek secret recipe...cm sedap lepas tgk pic sepupu sy nih ;p" ....suami bg greenlite n siap suh pegi je mkn terus...hmmmm......tp suami mgkn tak tau, apa2 pun mknan akan jadi sedap bkn sbb makanan tu sndr, tp byk faktor lain....akan sedap bila mkn dgn org tersayang (suami ke, anak2 ke etc la) n dlm mood yg besh jgk...

so suma ni buat sy terfikir nk share "dinner plg sy ingat seumur hidup sy" kt sini yg sy simpan kemas dlm ingatan sy selama ini....ye anakku, semua ni sgt berkai dgn anda semua :) dah lama nak share, tp kadang2 rasa xperlu kot.. ;p (bila time busy, ada je alasan ;p... tp sy tau, awk sgt tau pasal ni kan suami, sy penah ckp kan ;p))

suami suka bawak mkn tpt2 besh, dh sgt byk tpt kita pegi, suma tpt besh org suggest kita akan try, tpt yg eksklusif ke, cantik ke, besh ke, even yg merapu2 pun nk try...sy suka sgt ...teruja sgt tiap kali pegi ke semua tpt2 itu.....tp tak leh lawan dinner "malam itu".....tp panjang ckit cerita dia...

"malam itu" adalah refer pada suatu malam sekitar awal march (3.3.2011 - 6.3.2011 ~ ingat2 lupa plk date)...anak2 kita, irham dan adam dimasukkan ke wad sbb demam panas.... saya juga demam panas waktu tu...tp disebabkan anak kita tak sihat, sy jadi kuat je nk jaga anak kita....n time tu juga, maid kita, watem baru je dihantar blk (abih tempoh dh)....kita bermalam di wad selama 4 hari...dan 4 hari itu saya langsung tak tido...kalo campur2, ada la sy tido kurang 1 jam sehari..sbb tu sy pun jadi tak sihat...

bila malam je, suhu badan irham akan cecah 40C ke atas dan adam plk menangis2 tak henti2...ada satu hari tu, adam menangis (yg jerit2 smp merah2 muka n kuar2 abih urat2 hijau tanpa henti selama 24 jam) ....suami pegi keje sbb ada meeting penting n sblm tu awk dh pun mc..sy xcite kat abg yg anak nangis teruk,n sy ckp suma ok bila abg sms sbb tak nak buat awk susah hati...

tp sy di wad waktu tu turut menangis..kenapa sy nangis???

1)sbb sy sedih tgk adam nangis dgn sgt teruk, mcm xsedar...n nurse n doktor dh xleh buat apa

2)sbb kesian kat irham yg masih kecik n demam jgk mcm kurang kasih sayang sbb dlm adam menangis n meronta2 menyebabkan sy xboleh nk dukung irham jgk....tp irham sabar dan diam je..kdg2 kuar airmata irham sy tgk, mgkn sedih, mgkn xsihat....kejap2 sy datang peluk n cium dia..irham pandai..irham faham kan syg (tiba2 sy tersyahdu plk, tiap kali ingat suma ni sy rasa syahdu.,...)

masa nangis sy kol tokma n tokki (lepas tu suma dtg KL nk tlg jaga anak2 kita).... sy mmg langsung xmkn..tokki marah sy sbb tokki ckp kalo sy sakit jgk, lagi kesian kat anak2...tokki n tokma pun bg sy kol seorg ustaz ni, dia tlg baca2 doa ckit utk adam sbb takut ada gangguan ke apa (biasa la babykan)...n doktor n nurse pun tak tau nk buat apa dh sbb diorg ckp perut pun xkembung etc...

ptg tu, dlm pukul 4 (abih meeting kt luar KLCC) papa kol, n bila papa dgr suara anak nangis dgn teruk, n papa pun bru dgr suara sy yg menangis, papa bergegas nk blk (sorry sy xinform td sbb sy tau awk tgh attend meeting yg sgt penting waktu tu, waktu lain mmg sy inform status anak2 kat awk...sbb sy rasa sy masih boleh handle..)...papa tiba2 hilang fokus, smp terlupa yg papa xcukup cash nk bayar parking...keadaan waktu tu hujan n ribut yg sgt kuat...mama ckp kat papa, jgn risau, tunggu je hujan dh ok then baru papa pegi klcc, withdraw duit then bayar parking n pelas tu dtg jmpa kami....(ni benda yg jarang jadi, papa seorg yg manageable, n mama percaya semua ni disbbkan papa rungsing pasal anak n serabut dgn keje buat papa jadi gini)....tp papa degil, papa redah je hujan tu dan berjalan dr masjid KLCC ke Prince Court (PCMC)....tuhan je tahu betapa mama risaukan keselamatan papa (degil sungguh ...grrrr....tp papa ckp papa xleh duk diam n menunggu je dlm kete. papa nk buat something jgk..so apalagi mama leh ckp kan )

smp je hospital, papa terus dukung adam n mama dukung irham...masa tu, kita hanya berempat...ye berempat melalui saat2 ini.....perasaan yg ada, risau, sedih, takut, bimbang,dan macam2 lagi...adam stat nangis dr pukul 4 pagi hari sebelum tu...dan diam tak diam jam 8.00 malam (reda jelah ckit bkn xnangis langsung, sbb sblm tu nangis n jerit sekuat hati je xhenti...mmg sy menangsi sbb siapa yg tgk pun tak tahan n kesiankan dia) dlm beberapa minit la, lepas jam 8.00 malam ..n time tu papa kuar pegi beli dinner (sy mmg xde rasa nk makan langsung sbnarnya). tokki kol papa jgk minta make sure mama mkn sbb mama xmkn sejak semalam...mama lupa ada x mama minum air masak...mama tlalu rungsing waktu tu...xsmpt nk fikir pasal diri sndr pun...tiba2 je jadi kuat even xtido, xmakan utk beberapa hari.

n malam tu, even papa dh blk awal, tp anak masih nangis, so kita tak dinner terus...jam 11 malam, tiba2 magic datang, adam n irham tido...saya sgt lega..sy berdoa biar adam tido lama ckit, bg dia rehat, seharian nangis tak henti...

dan itulah ketikanya dinner "malam itu" terjadi :p

(kita dpt 2 blk single ie utk irham satu n adam satu...tp kita amik extra bed letak je adam n irham satu blk, n blk lagi satu kita letak beg2 kita)...

tiba2 papa pimpin mama masuk blk lagi satu..papa ckp xpe, anak baru tido, smpt kita makan jap..kat blk sblh papa bukak lampu suram2...papa dh hidangkan mee goreng (actually ni favorite sy jgk ni kat KLCC dgn sotong goreng) dan ayam KFC.,..ye dinner biasa2 je tp jadi kenangan seumur hidup sy...

saya smp lupa bila sy rehat, bila sy mkn, bila sy minum bila sy ada masa utk saya sekejap waktu tu...dan papa yg kembalikan waktu tu sekejap utk sy...

papa suapkan sy makanan, papa pegang tgn sy spjg kita makan bersama...papa cerita semua kisah2 n kenangan manis kita bersama...papa cerita saat hari pernikahan kita, honeymoon kita, saat kelahiran anak2, tpt percutian kita dan macam2 lagi...papap cerita2 dan buat lawak jgk..sy tau papa nk sy gelak n hepi kan...papa ckp dh lama xtgk sy gelak n senyum (tiba2 rasa bersalah masa tu)....saya makan dgn sgt berselera...bru sy sedar waktu tu bdn sy sudah sgt lemah, sgt penat dan sgt lapar....(kebetulan pemandangan plk cantik menghadap KLCC kan) ...cam special dinner plk ;p

tak tertulis di sini perasaan saya waktu tu di sini, tak terzahir dgn kata2 :)

kadang2 waktu kita lemah, dengan sedikit pujian, kata semangat dan imbasan pada kenangan2 indah, jika kita satukan akan mengembalikan satu semangat baru dlm diri kita....dan itulah yg suami hadiahkan pada saya...menjadikan malam itu adalah makan malam paling indah saya...waktu saya dlm keadaan sgt lemah, sgt sedih, sangat tidak kuat, sangat memerlukan sokongan, adanya awk memujuk sy...saya rasa mknan mlm tu sgt sgt sgt sgt sedapppppppp....(lapar jgk kot)

sangat indah, rasa sgt lamaaaaaaa....tp tau tak, tempoh "bahagia" itu hanya sekejap,...tak sampai sejam..dlm 40 - 50 min je, lepas tu, adam tiba2 terjaga dan menangis dgn sgt kuat..sy bingkas bgn, berlari menuju ke blk sebelah...sempat awk sambar tgn saya, dan awk ckp " kita dah kuatkan....walaupun masa tadi sekejap tp sgt bermaknakan... kita berdua betul2 sudah kuatkan, kita dah "bangun" kan....kita kuat demi anak kita" sy cuma senyum...ye, mmg kuat kuasa dinner mlm tu, sy tiba2 jadi kuat, bersemangat dan tidak lagi ada rasa lemah itu...dan mlm tu adam menangis lagi smp pagi...dan kita xhenti2 buat solat hajat, bkn je setiap kali lepas solat 5 waktu, tp setiap kali bila kita terlalu dlm kesediahan kan (hanya kita yg tahu keadaan kita waktu tu...mgkn biasa di hati org, di mata org, tp hanya kita yang betul2 rasa keadaan waktu tu..ye anak2ku, lemah kami kerana kamu, kuat kami kerana kamu...

dan malam tu menjadi malam terindah dan dinner terhebat dlm hidup saya :) terima kasih suami...ia menjadi malam yg hebat kerana kita bersama dgn ikatan di hati yg sgt utuh ketika kita hampir "jatuh" dan lemah, ia menjadi hebat kerana kita makan dgn dipenuhi rasa kasih sesama kita, dan sesuatu itu tidak lah sehebat mana (makan ke, bercuti ke apa) jika ia dilakukan tanpa org yg dicinta (kehadiran org dicintai bkn la pd fizikalnya sahaj, tp kehadiran hatinya mesti ada bersama kita).....dan waktu kita akan sedar kehadiran "rasa" itu.....(rasa yg sy pun susah nk describe ;p tp ia lebih dr rasa syg dan cinta...apakah rasa itu??;p)

sekadar mengimbas sesuatu yg antara yg terindah dlm hidup sy...